Optime, inquam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Illi enim inter se dissentiunt. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Duo Reges: constructio interrete.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quid est enim aliud esse versutum? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Illi enim inter se dissentiunt. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.

Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Nos commodius agimus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Frater et T. Prioris generis est docilitas, memoria; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quis istud possit, inquit, negare? Quod cum dixissent, ille contra. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.